Αναπολείς τις χαμένες ευκαιρίες και τις αθροίζεις σε
δεκαετίες. Υπάρχει ελπίδα; Μια επαρχία
που μαραζώνει, μια κοινωνία ανεμική που δεν έχει μάθει να διεκδικεί , να
οργανώνεται , να ονειρεύεται , να πράττει, εύκολη κριτική ,χωρίς συμμετοχή .
Αφήνοντας τον ζωτικό χώρο της καθημερινότητας να τον διαχειρίζονται προσωπικότητες ρηχές, ανύπαρκτες, μέχρι και συμπλεγματικές…
Αφήνοντας τον ζωτικό χώρο της καθημερινότητας να τον διαχειρίζονται προσωπικότητες ρηχές, ανύπαρκτες, μέχρι και συμπλεγματικές…
Τα αποτελέσματα μπροστά μας στα κτήρια και την αισθητική τους, στους
διαλυμένους δρόμους με τις χωρίς τέλος
κακοτεχνίες. Πινακίδες δρόμων(όπου υπάρχουν) της περασμένης πεντηκονταετίας , μπερδεύουν τουρίστες και
ταξιδιώτες , υποδηλώνοντας την πλήρη εγκατάλειψη του τόπου.
Τι να πιάσεις και τι να αφήσεις… Συνδυασμοί που φτιάχνονται μερικούς μήνες πριν από τις εκλογές μόνο και μόνο για να καλύψουν τις υποχρεώσεις που επιβάλλει ο εκλογικός νόμος. Υποψήφιοι δημοσίων σχέσεων και χαμόγελων, χωρίς κανένα στόχο(πέρα από την εκλογική νίκη), με παρουσία παντού και πάντα, αλλά την ουσία μακριά τους. Με το άγχος της ποσόστωσης (υποχρέωση του 30%) , να οδηγεί τους συνδυασμούς σε επιλογές, που όποιος γνωρίζει τα πρόσωπα (ιδιαίτερα σε τοπικό επίπεδο) το λιγότερο που μπορεί είναι να μελαγχολήσει.
Ψάχνοντας το πρόγραμμά τους, τις προτεραιότητές τους, την στόχευσή τους, θα εμπλακείς στην γνωστή υποσχεσιολογία, στην χωρίς τέλος αοριστολογία και σε μια άνευ προηγουμένου ενασχόληση με τα προσωπικά του “αντιπάλου” (πάντα σε επίπεδο κουτσομπολιού). Με αγωνία αναζητάς τα πρόσωπα που έχουν κάτι το ξεχωριστό να πουν και όταν τα βρείς τα χάνεις μέσα στην “ άνοστη αυτοδιοικητική σούπα” που τόσα χρόνια δοκιμάζει αυτός ο κόσμος (φυσικά και με δική του ευθύνη).
Σε οργίζει η αδιαφορία των νέων, αλλά δεν κάνεις κάτι για να τους ενεργοποιήσεις, σε βραχυκυκλώνουν οι κυρίαρχες επιλογές των κρατούντων, αλλά δεν κάνεις τίποτα να τις ανατρέψεις
Σε ζαλίζουν τα λόγια και ψάχνεις για έργα (μάταια
τις περισσότερες φορές).
Με το τρακ του πρωτάρη, ξεπερνώντας κοινωνικές και ψυχολογικές αναστολές θα ψάξεις να βρεις συνοδοιπόρους σε μια πορεία που δεν πρέπει νάχει εκλογικό ορίζοντα και όρια ,αλλά να είναι μια πορεία ζωής αληθινής, δημιουργικής.
Με το πάθος του αδικημένου θα προσπαθήσεις να δηλώσεις παρουσία στην βάση της λογικής και του ονείρου και μόνο τότε θα γεννηθεί η ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο…
Γρ.
Μαυρομιχ…
